မဟာက၀ိပ႑ိတမာစတာေဒါက္တာကိုကိုဖရီးႏွင့္၃ကြက္ရွင္စ္

တစ္ေန႔သ၌ ဘီယာဖိုးေလးရစိမ့္ေသာျငာ ေမွာ္ဘီစီးတီးရိွသရက္တလင္းၿခံထဲ၌ ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒ                               သင္တန္းေလး ခါေတာ္မီွ ပတ္တိုင္း ဖြင့္စားေနသည့္ ႔ မဟာက၀ိပ႑ိတမာစတာေဒါက္တာကိုကိုဖရီးထံသို႔ တပည့္ေက်ာ္ေလးမ်ားျဖစ္ေသာ “ဂ်ဳိးဇက္စတစ္လတစ္ ႏွင့္ ေပါေဂၚလီနာ” တို႔ ေရာက္ရိွလာၾကေလသည္။          အႏွီတပည့္ေလးမ်ားကား ကိုကိုဖရီးပါေမာကၡလုပ္ခဲ့ဖူးေသာ ကမၻာေက်ာ္တကၠသိုလ္ႀကီးမ်ားျဖစ္သည့္ ဟားဗတ္၊                   ေအာက္စဖို႔၊ ပရင့္စတန္၊ စတန္းဖို႔၊ ကိုလံဘီယာ၊ ေကာ္နီ၊ ေကာ္နယ္၊ ဂၽြန္ေဟာ့ကင္း၊ အမ္အိုင္တီ၊ ေရးလ္၊                            ထား၀ယ္၊ ဘိတ္ စသည္စသည္တို႔တြင္ ေနာက္မွ တေကာက္ေကာက္လိုက္ကာ ေတာက္တိုမယ္ရ တိုလီမိုလီမ်ား                     လိုက္လံျပဳစု တပည့္ခံရင္း ပီအိပ္ခ်္ဒီထက္ ျမင့္သည့္ ပီအိပ္ခ်္အီး (Ph.E) မ်ားရယူထားသူမ်ား ျဖစ္ၾကေလသတည္း။             ကိုကိုဖရီးမူကား ကမၻာေပၚရိွမည္သည့္တကၠသိုလ္မွ် စိတ္ၾကိဳက္မေတြ႔သျဖင့္ Institute of International Free ကို ကိုယ္တိုင္တည္ေထာင္ကာ ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ ပီအိပ္ခ်္အီး ( Ph.E) ေပးအပ္ထားရရွာေလသည္။ အဟင့္ ။ ယခုကိုကိုဖရီးထံသို႔ေရာက္လာေသာ တပည့္ေက်ာ္ႏွစ္ေယာက္က ကိုကိုဖရီးစီရင္ေရးသားအပ္သည့္ “မုန္တိုင္းကအင္၊ ဒီမိုကေရစီကအတု” စာအုပ္မထြက္ျဖစ္သည့္အတြက္ ၄င္းတို႔သိခ်င္ေသာ အခ်ိဳ႕ အခ်က္မ်ားအား လူကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ဆည္းပူးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၄င္းတို႔ေျပာစကားမ်ား အရ သိခဲ့ရေပသည္။ ကိုကိုဖရီးမွ “ကဲ..ေမာင္ရင္တို႕ သိခ်င္တာေလးေတြရိွရင္ေတာ့ ေမးၾကကြယ္... အခ်ိန္ေတာ့သိပ္မရဘူးေနာ္.. .မာဆက္ခ်္မွာဘြတ္ကင္ လုပ္ထားလို႔...ေတာ္ၾကာသမီးေလးေတြ စိတ္ဆိုးသြားရင္ မလြယ္ဘူးကြဲ႕..ဟြန္းဟြန္း”။ “ဟာ...ရပါတယ္ဆရာၾကီးရယ္   ေမးခြန္းေလး(၃) ခုေလာက္တည္းပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ ကမၻာေပၚမွာရိွသမွ် စာၾကည့္တိုက္ေတြေရာက္ ပညာရွင္ေတြ ရွာေဖြေတြ႔ထားၿပီးသမွ်ေတြ ျပန္ၿပီးေလ့လာထားတာေတာင္ နားမလည္ေသးတဲ့အခ်က္ေတြ က်န္ေသးလို႔ပါခင္ဗ်” ဟု ႏႈတ္သြက္အာသြက္ ေပါေဂၚလီနာေလးမွ ရိုရိုေသေသေလး ျပန္ေျပာေလသည္။ “အိမ္း.. ေမာင္ရင္ေလးေျပာသလိုဆို အေတာ္ပင္ခက္မဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြျဖစ္မယ္ထင္ပါ့..ဟုတ္ရဲ႕လား” ... ထိုအခါ ဂ်ဳိးဇက္စတစ္လတစ္မွ “ဟာ...ဒါေပမယ့္ဆရာၾကီးရယ္... ဆရာၾကီးကဆရာၾကီးပါ...ဆရာၾကီးကေတာ့ ေျဖႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္” ။          “အိမ္း..ဂလိုဆိုေတာ့လဲ လင္းစမ္းပါဦးကြ ဘာေတြသိခ်င္ရတာလဲ”  ဤသို႔ျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာတကၠသိုလ္ၾကီးမ်ားတြင္ ဖိန္႔ျဖင့္လုပ္စား...အဲ..သင္စား လာတာၾကာေသာ ကုိကုိဖရီးတစ္ေယာက္ ေမးခြန္းေမးရန္ အိုပန္းလုပ္လိုက္ ရေလသတည္း။ ေပါေဂၚလီနာမွစ၍ “ဆရာၾကီး ဒီေမးခြန္းေတြက ျမန္မာ ႏိုင္ငံနဲ႔ဆိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်” ..“အြမ္..ငါေတာ့...နာၿပီ”...ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို လ၀န္းပမာကိုကိုဖရီး၏ မ်က္ႏွာမွာ ေမာ္ေတာ္ကားတာယာပမာ မည္းမည္းၿပဲၿပဲျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။ မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ကိုကိုဖရီးလဲ ဟန္လုပ္ကာဆက္ေမးခြင့္ျပဳလိုက္ရသည္။      ေပါေဂၚလီနာမွဆက္၍ “ဒီလိုပါဆရာၾကီး..ပထမ တစ္ခ်က္က ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕အေရြ႕ကိုဘယ္သူလုပ္လိုက္တာလဲ              ကၽြန္ေတာ္တို႕ မရွင္းလို႔ပါခင္ဗ်” ..“ေၾသာ္...ဒါလား.. ဘာမ်ားလဲလို႔...ဟားဟားဟား..ျမန္မာႏိုင္ငံကိုေရႊ႕လိုက္တာ ကိုယ္ေလကြာ..ငွင္းငွင္းငွင္း” .. “အိုး..” ေပါေဂၚလီနာႏွင့္ ဂ်ဳိးဇက္စတစ္လတစ္ တို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ အံၾသသြားၾကစဥ္ ..“ဟုတ္တယ္..ကိုယ္ပဲ.. ဟိုမွာၾကည့္ေလ ဟိုး..ထရံေပၚ             ကျမန္မာႏိုင္ငံေျမပံုကို မေန႕ကမွ ေခါင္းရင္း ဘက္ေျပာင္းေရႊ႕ လိုက္တာေလ..ဒီေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုေရႊ႕တာ              ကိုယ္ေပါ့ကြာ..ဟဲဟဲ” ကိုကိုဖရီး၏အေျဖေၾကာင့္  “..ေၾသာ္...ဟုတ္ပါေပတယ္..ဆရာႀကီးခင္ဗ်ာ..” ေျပာေျပာ ဆိုဆို ေပါေဂၚလီနာတို႔ႏွစ္ေယာက္သားခမ်ာ စာအုပ္ေလးထုတ္ကာ တကုပ္ကုပ္လိုက္ေရးမွတ္ၾကေလ၏။ ထို႔ေနာက္.. ဂ်ဳိးဇက္စတစ္လတစ္မွ “ဆရာၾကီး..ဒုတိယတစ္ခ်က္က.. ျမန္မာႏိုင္ငံက အေျပာင္းအလဲေတြ ဘာေၾကာင့္ျမန္တာလဲ               သိခ်င္လို႔ပါ” ၄င္း၏အေမးကို ကိုကိုဖရီးမွ ႏႈတ္ခမ္းေမြးေလး က်ိဳးတို႔က်ဲတဲျဖင့္ ငဇင္႐ိုင္းၿပံဳး ေလးၿပံဳးကာ..“ဟားဟား.       . ဒါမ်ားကြာ..ျမန္ဆို မေႏွးလို႔ေပါ့ကြာ...ငွင္းငွင္း” “..ဟာ..ဒါဆိုဘာျဖစ္လို႔မေႏွးတာလဲဆိုတာကိုလဲ..ရွင္း..ရွင္းး..”  ..“ ေၾသာ္ကြာ...မေႏွးရတာကလဲ ျမန္လို႔ေပါ့ကြာ...ဒီမွာေမာင္ရင္တို႔ မွတ္ထားၾက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေႏွးတာဆိုလို႔              အင္တာနက္ရယ္၊ ထိုင္ခံုဖယ္ေပးတာရယ္ပဲရိွတယ္ကြ.....“ခင္ဗ်ာ...ဘယ္လို”...“ေၾသာ္...ဘတ္စ္ကားေတြေပၚမွာ                   လူၾကီးသူမကို ထိုင္ခံုဖယ္ေပးတာေျပာပါတယ္..ဟိဟိ..”  “ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့..” ေျပာေျပာဆိုဆို ငတိေလးႏွစ္ေယာက္ခမ်ာ ကိုကိုဖရီး၏အေျဖကို စာအုပ္ေလးထဲ တကုပ္ကုပ္လိုက္ေရးမွတ္ၾကေလ၏။ “ကဲ..ေနာက္ဆံုး တတိယတစ္ခု.                 .ျမန္ျမန္ေမးကြာ” ဟု ကိုကိုဖရီးမွ လက္တြင္ပတ္ထားေသာ ၁၅ သိန္းတန္အိုမီဂါနာရီၾကီးကို ဟန္ပါပါၾကည့္ရင္းေျပာလိုက္ရာ ေပါေဂၚလီနာေလးမွ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေထာင္ေခ်ာက္ (၄)ခု အနက္ မည္သည့္ေထာင္ေခ်ာက္ထဲက်ေရာက္ေနသလဲ ဟု မရဲတရဲေမးလိုက္ေလသည္ ။ ထိုအခါကိုကိုဖရီး၏ ခန္႕ညား         တည္ၾကည့္လွေသာ ဥပဓိရုပ္မွာ အလြန္မွပင္ မွန္းဆရခက္ေသာ မ်က္ႏွာသို႔ ေျပာင္းသြားၿပီး “ အိမ္း... ဒီေမးခြန္းကို တစ္ေန႔ေမးလာၾကလိမ့္ဆိုတာ ဆရာၾကီးသိထားပါတယ္ကြယ္...မေျဖမျဖစ္ေျဖရမယ္ဆိုရင္ေတာ့.. ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဘယ္ေထာင္ေခ်ာက္ထဲမွာမွ က်မေနပါဘူးကြယ္..” “ဟုတ္ပါ့မလားဆရာႀကီးရယ္...” “...ဟားဟားဟား.. သိပ္ဟုတ္တာေပါ့ကြယ္...ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဒီေထာင္ေခ်ာက္ေတြကို မူပိုင္ခြင့္ ( patent) ယူၿပီး ကိုယ္တိုင္တီထြင္ထားတာျဖစ္လို႔ ဒီေထာင္ေခ်ာက္ေတြေလာက္ေတာ့ အသာေလးေရွာင္သြားႏိုင္လို႔ေပါ့ကြယ္...ငွင္း..ငွင္း..ငွင္း” “..ဟား..ဟုတ္လိုက္တာဆရာၾကီးရယ္... ဆရာၾကီးဖရီးလိုလူမ်ိဴး ကမၻာေပၚမွာရိွေနတာ တပည့္တို႔ ဂုဏ္ယူလို႔မဆံုးပါဘူးဟုဆိုရင္း တပည့္ေက်ာ္ေလး ႏွစ္ေယာက္မွာ ကိုကိုဖရီး၏အေျဖကို စာအုပ္ေလးထဲ တကုပ္ကုပ္လိုက္ေရးမွတ္ၾကေလေတာ့၏။ ။

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္ မူလလက္ေဟာင္းဂႏၳ၀င္ကိုကိုဖရီး