ဂလိုဘယ္အျမည္းႏွင့္ယမကာဖရီး(၄)

ယခင္အဆက္..(ဆိုင္တြင္းသို႕ အလြန္မဟားဒယား စမတ္က်လွစြာျဖင့္ ၀င္လာသူမွာ) ကုလအတြင္းေရမွဴးခ်ဳပ္၏ အထူးကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီး ဂန္ပါပီ ျဖစ္ေနၿပီး ဆိုင္ထဲမီးေရာင္ မိွန္ေနသည္မို႔ အျဖဴေရာင္သြားမ်ားသာျမင္ႀကရသည္။ (မွတ္ခ်က္။ ။ေေလဆာသြားတိုက္ေဆးေၾကာ္ျငာတြင္ သရုပ္ေဆာင္အျဖစ္ သံုးသင့္ပါသည္)သြားမ်ားအတန္းလိုက္ ေပၚေအာင္ ပါးစပ္ႀကီးျဖဲၿပီး “ဟဲရိုး မိတ္ေဆြးတို႔ .. ဘားျဖစ္ေနလဲ။ အရက္ေအးေအးေလး ေသာက္ၾကပါ။ အကုန္ က်ေနာ္ေပးမယ္ေနာ္။ မပုနဲ႕ခ်ၾကပါ။ ခ်ပါ” ျမန္မာျပည္ အေရာက္မ်ား သျဖင့္ တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ ဂန္ပါပီႀကီးမွ ျမန္မာလို မႈတ္လိုက္ေလသည္။ တင္းမာေနေသာ ပေလသင္ကာတို႔၀ိုင္းမွာ ဂန္ပါပီ့စကားေၾကာင့္ ၿပံဳးစိစိျဖစ္ကုန္ၾကေလသည္။ ဟန္သစ္မိန္မွ“ဒီမွာ အရက္ေအးေအးလဲ မရိွဘူး၊ မပုလဲ မရိွဘူးဗ်” ဟု ၀င္ေနာက္စဥ္..ကလင္ ကလင္ ကလင္..ဘဲလ္သံႏွင့္အတူ ဆီမကုန္ေအာင္ ဆိုက္ကားနင္းစားေနေသာကိုလူလွ ႀကီး ၀င္လာေလသည္။ “ကလူရ..ဘာျဖစ္လို႕ပါလဲ။” ဂန္ပါပီအေမးကိုကိုလူလွမွ “အန္ကယ္ပီ သြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြ ပို႕ေပးထားတယ္ေလ။ ခု သားသားကို ဆိုက္ကားခရွင္းပါအံုး” “ဟုတ္လား။ ဘယ္ေလာက္ပါလဲ” “အင္း..လန္ဒန္ကေန တိုက်ိဳ ထိက ၅၀၀၀၊ တိုက်ိဳကေန ပဲရစ္ ထိက ၂၀၀၀၊ ပဲရစ္ကေန စင္ကာပူ ထိ ဆိုရင္ ၁၀၀၀ ဗ်ာ။ ဒီေတာ့ စုစုေပါင္း ၈၀၀၀ အရင္ေပးထားဦး” “ဟ..ေနပါဦး ခင္ဗ်ားက အင္တာေနရွင္နယ္ ဆိုက္ကားသမားလားဗ်..ႏိုင္ငံစံုလိုက္တာ”..ဟု ထြန္းေဂါက္ေျမြမွ ၀င္ေမးလိုက္ေလသည္။ “ဟာ..ဘယ္ကလာ...လန္ဒန္စီးကရက္စက္ရံု၊ တိုက်ိဳ ဒိုးနပ္၊ ပဲရစ္ မုန္႕တိုက္ နဲ႕ စင္ကာပူဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေတြကို ေျပာတာဗ်။ က်ဳပ္ ဒီဆိုက္ကားက ႏိုင္ငံတကာမေျပာနဲ႔ ဟိုနားဒီနားေတာင္..ရဲၾကည့္ၿပီး ေရွာင္ေမာင္း ေနရတာေလ။ က်ဳပ္ကလဲ အသိအမွတ္ျပဳ ဆိုက္ကားနင္းသင္တန္းတက္ၿပီး လိုင္စင္ရထားတာမဟုတ္ဘူးဗ်။” “ေၾသာ္..ဟားဟားဟား။” ဂန္ပါပီၾကီးလည္း ဆိုက္ကားခေပးရန္ သူ၏လက္ဆြဲအိတ္ႀကီးကို ဟန္ပါပါဖြင့္လိုက္ကာ အတြင္းမွ ၉၀ တန္ ရာအုပ္တစ္အုပ္ ဆြဲထုတ္လိုက္ေလသည္။ “ဒီမွာ..ကုတ္ေထာင္ကုတ္ယူပါ။” “ဟင္..၉၀ တန္ေတြပါလား..ဒီလိုေတာ့ အလုပ္နဲ႕ဗ်ာ။ တျခား အတန္မရိွဘူးလားဗ်..အဟင့္..” ကိုလူလွခမ်ာ လည္းပင္းျပဳး ..အဲ အဲ..မ်က္လံုးမ်ားျပဴးၿပီး ျငင္းရွာေလသည္။ ( တျခားဘယ္ေနရာ ျပဴးမွန္းမသိရေသး)။ “ရပါဒယ္..၄၅ အတံ ရိွပါတယ္။ ယူမရား”..“ အမေလး..ေတာ္ပါၿပီ။ ဒါပဲယူပါ့မယ္ဗ်ာ။” ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုလူလွႀကီးလည္း ၉၀ တန္တစ္အုပ္ကိုင္ကာ လူအမ်ားႏွင့္ အာေပါက္ေအာင္ ေျပာဆိုရမည့္အေရး စဥ္းစားရင္းအျပင္ထြက္သြားေလသည္။ ဂန္ပါပီ ၾကီးမွ “ကလူရ ေစာင့္ဦးေနာ္ ..ရွန္ဟဲ သြားဦးမွာ” ဟု လွမ္းေအာ္လိုက္သည္။ “အင္း..ရွန္ဟဲကုန္တိုက္ ထင္တယ္..။ ”ဂလိုဘဲ မွေျပာလိုက္ေလသည္။ ကိုလူလွထြက္သြားၿပီး မၾကာခင္မွာပင္ ရဟတ္ယာဥ္သလိုလိုၾကားရၿပီး မေရွးမေႏွာင္းဆိုင္တြင္းသို႔ အနက္ေရာင္၀တ္စံု၀တ္ လက္နက္ကိုင္ႏွစ္ေယာက္ ဒယိိမ္းဒယိုင္ မူးရူးၿပီး ၀င္ေရာက္လာသည္။ ထိုအခါ ဆိုင္တြင္းရိွလူမ်ားအားလံုး ပ်ာယာခတ္သြားစဥ္..... (အလြန္အားနာစြာျဖင့္..အပိုင္း ၅ ေမွ်ာ္ပါရန္)

ဂလိုဘယ္အၿမည္းႏွင့္ ယမကာဖရီး (၃)

(ယခင္အဆက္- ခြီးခနဲ ရယ္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ .....) ထြက္လုနီးပါးျဖစ္ေနေသာအီး...အဲ..ေဒါသကို မႏိုင္မနင္းထိန္းေနရေသာ ဟန္သစ္မိန္သည္ ပေလသင္ကာ ႀကီးဘက္ ေျပာင္း၀လွည့္ (ေဒါသျမားဦးဟု နားလည္ေပးပါရန္) ကာ `ေဟ့လူ.. ခင္ဗ်ား ဘာနားလည္လို႕လဲ။ မဆီမဆိုင္ ၀င္မရႈပ္စမ္းပါနဲ႕။ ေရေသာက္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆးေနစမ္းပါ။´ `ဟုတ္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ က်ဳပ္သိတာ ဘာမွမရိွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သိတာတစ္ခုေတာ့ရိွတယ္။ အဲ့ဒါ က်ဳပ္ဘာမွမသိေသးဘူး ဆိုတာပဲ´..ေျပာေျပာဆိုဆို ပေလသင္ကာႀကီးသည္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္တြင္ အဆိပ္ခြက္ကို ရဲ႕၀င့္စြာေသာက္ရင္းအေသခံသြားသည့္ ဆိုကေရးတီး ပံုစံျဖင့္ ေရခြက္..အဲ..အရက္ခြက္ကို တစ္ခ်ိဳင့္တည္း ေမာ့ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။ ထို႕ေနာက္ ျပင္းလြန္းသျဖင့္ ႐ႈံ႕မဲ့ျပပံုမွာ ဘီလူးသံပုရာသီး စားမိသျဖင့္ ခ်ဥ္ေနေသာပံုစံ ျဖစ္ေနေလသည္။ ပါလက္စတိုင္း-အစၥေရး စစ္ပြဲသဖြယ္၊ ဂ်က္ကီခ်မ္းႏွင့္ဂ်က္လီ တင္းေနသည့္သဖြယ္၊ ေဟာင္ေကာင္ေဘာလံုးမင္းသားႏွင့္ စီရိုနယ္ဒို ခြက္ေစာင္းခုတ္ေနသည့္သဖြယ္ မ်က္ေထာင့္နီ၊ မ်က္ေထာင့္၀ါ၊ မ်က္ေထာင့္ျပာမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကေသာ ဟန္သစ္မိန္ႏွင့္ ထြန္းေဂါက္ေျမြ တို႕ေၾကာင့္ ပေလသင္ကာၾကီးလည္း ေလခ်ိဳးေသြးကာ....`ဒီက ခ်ီးကိုၾကီး..ၾကီး..ၾကီး....´ `ေဟ့ ..ေဟ့..စကားကိုပီေအာင္ေျပာကြ..ေ၀ါ့...ထြီ.´ဟန္သစ္မိန္ ရဲ႕ ၀န္ဟန္႕လိုက္သံပင္။ `၀ုတ္ကဲ့..အဲ..ဟုတ္ကဲ့..နည္းနည္းမ်ားသြားလို႕ပါ´ `ဘာမ်ားတာလဲ....ဟြန္း..မွာတာက.. တစ္စိတ္ေလးနဲ႕မ်ား..´ဆိုင္ရွင္ ဂလိုဘဲၾကီးက မေက်မနပ္ ေရရြတ္လိုက္သည္။ ` ဒီလိုပါ..ခ်စ္ကိုၾကီးတို႕ ရန္ျဖစ္တာ...ပညာရွင္အဆင့္ေတြဆိုေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းၿပီမွတ္လို႕ပါ။´..` ဘာဗ်...ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္တို႕ ကြိဳင္တက္တာကို...ကူလ္ဖီး နဲ႕ နယူးတိုင္စင္ တို႕ပြဲမ်ားမွတ္ေနလား။´`... ဟာ....ဟိုလ္ဖီးနဲ႕ မိုက္တိုင္စန္ လုပ္ဆိုင္ပါဗ်။ ခင္ဗ်ားလုပ္တာနဲ႕ ေ၇ခဲေခ်ာင္းေတြ..ေရႊဆုိင္ေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ။´ `ဟီး..ေဆာရီး..မွားသြားလို႕.။ `ကဲ..ကဲ..အားလံုးပဲ ေတာ္ၾကပါေတာ့ဗ်ာ။ ဆိုင္မွာ စီးပြားေရးမေကာင္းရတဲ့ၾကားထဲ..ခင္ဗ်ားတို႕ကလဲတစ္ေမွာင့္ ဂလိုဘဲၾကီးမွ ညစ္ညစ္ႏွင့္ ၀င္ေျပာလိုက္ေလသည္။ ထိုစဥ္..ကလင္..ကလင္..ကလင္... ဘဲလ္သံႏွင့္အတူ..မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ ဆုိင္တြင္းသို႕ အလြန္မဟားဒယား စမတ္က်လွစြာျဖင့္ ၀င္လာသူမွာ........ ေစာင့္ေမွ်ာ္ဖတ္ရႈပါရန္..(အားနာစြာျဖင့္..ကိုကိုဖရီး)

ဂလိုဘယ္အျမည္းႏွင့္ ယမကာဖရီး (၂)

(၁) မွအဆက္---ဆိုင္တံခါးပြင့္သြားကာ............................................. ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ အသားမည္းမည္းလူတစ္ေယာက္ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးစူကာေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီး ၀င္လာေလသည္။ ပါးစပ္မွလည္း ပြစိပြစိရြတ္ေန၏။ ထို႕ေနာက္နီးရာ ခံုတစ္လံုးဆြဲယူထိုင္ကာ ေအာ္လိုက္သည္မွာ... “၀ီး..အာ..အီးထြက္..” ။ .. “အီး” ဟူေသာ အသံဟု ၾကားသည္ႏွင့္ ဟန္သစ္မိန္ႀကီး၏ ပါးစပ္မွ..အဟြတ္..ဟြတ္..ထြီး..ေ၀ါ့.. ဟူေသာ ရြံရွာသံႏွင့္အတူ ပဲႀကီးေလွာ္တစ္ေစ့ ခုန္ထြက္လာေလသည္။ ေဟ့လူ..“ခင္ဗ်ား..ဘယ္သူလဲဗ်၊ အီးထြက္ ေနရင္လည္း အိမ္သာသြားပါလား...ဒီဘာလာလုပ္တာလဲ” ဟု.. စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုး ေမးလိုက္ ေလသည္။ ၀င္လာေသာလူမွလည္း “ဟာ..ေဟ့လူ..ေစာ္ကားလွခ်ည္လား..ထြန္းေဂါက္ေၿမြ..ဆိုတာ ဘာေကာင္လဲ ေမးၾကည့္လိုက္ဦး၊ က်ဳပ္ဘာသာ အီးထြက္ထြက္..ေသးထြက္ထြက္ ခင္ဗ်ားနဲ႕ဘာဆိုင္လဲဗ်” ။ ဒါ က်ဳပ္ရဲ႕ေမာ့တိုဗ်။ `မင္းဟာမင္း ေပါက္ပဲေပါက္ေပါက္..ေဂါက္ ပဲေဂါက္ေဂါက္..ေပါက္ခ်င္ရာေပါက္တဲ့ ေျမြျဖစ္ပေစ ၊ ဟန္သစ္မိန္တဲ့ကြ..မူးလာရင္..လူေနေပမဲ့.ပညာမေနတဲ့.သိုင္းသမားကြ..” .ယား....ယိ....၀ု..ေျပာရင္းမာန္သြင္းကာ ဟန္သစ္မိန္မွ ဘာဂ်ာအားေကာက္ကိုင္လိုက္၏။ ဟား..ဟား..ဟား..။ `ခင္ဗ်ား တစ္ေယာက္တည္း မႈတ္တတ္တာမဟုတ္ဘူးဗ်။ က်ဳပ္လည္းရြာမွာမႈတ္ေနက်ဗ်။ ´ ဟန္သစ္မိန္မွ `ဟင္..ဘာ..ဘာ..ဘာမႈတ္တာလဲဟင္။ ...`ဟာ..ပုေလြေျပာတာဗ်။ ပုေလြ။ ဒီမွာၾကည့္´ ..ေျပာေျပာဆိုဆို ထြန္းေဂါက္ေၿမြသည္ ခါးၾကားမွ ပုေလြတစ္ေခ်ာင္း ထုတ္လိုက္ေလသည္။ ရုတ္ခ်ည္း တင္းမာလာေသာ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ဆိုင္ရွင္ ဂလိုဘဲၾကီးလည္း မ်က္လံုးမ်ားက်ယ္ကာ ပုဆိုးေတြဘာေတြ ျပင္၀တ္လိုက္၏။ ထို႕ေနာက္ေျပးေပါက္ဆီ မေယာင္မလည္ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းျဖင့္ေျပးရန္ျပင္ေန၏။ ထို႕ေနာက္ ... ေရတစ္ပံုးသြားခပ္လာ၏။ ေရပံုးကိုင္လာေသာဂလိုဘယ္ၾကီးအား ဟန္သစ္မိန္ နွင့္ ထြန္းေဂါက္ေၿမြ တို႕မွ ဘုၾကည့္ၾကည့္ကာ`ဘာလဲ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္တို႕ေတြကိုက္မယ္ထင္လို႕လား..ဒါဘာလုပ္တာလဲဗ်´။ လန္႕သြားေသာ ဂလိုဘယ္မွ `ဟုတ္ပါဘူးဂ်ာ..ဟီး..အိမ္သာသြားမလို႕ပါဂ်။´သူတို႕ သံုးေယာက္အျဖစ္ေၾကာင့္ ျငိမ္ေနေသာ ပေလသင္ကာႀကီးမွ ခြီးခနဲ ရယ္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့..... ဆက္လက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ဖတ္ရႈပါရန္( အားလံုးကိုေလးစားလ်က္-ကိုကိုဖရီး)

ဂလိုဘယ္အျမည္းႏွင့္ ယမကာဖရီး (၁)

႔ယခု မဟာဂႏၳ၀င္ ၀တၳဳေတာ္ႀကီးမွာ အကၽ္ြႏုပ္၏ မိတ္ေဆြႀကီးျဖစ္ေသာ ဂလိုဘယ္ႀကီး၏ ျပည္ေတာ္ျပန္ခရီးမွ ျပန္ေရာက္ၿပီးေတြ႕ၾကၿပီးသကာလ အိုင္ဒီယာမ်ားရလာသျဖင့္ ထထည့္ေရးလိုက္ျဖစ္ေခ်သည္တမုံ႕။ ထိုု႕အတူ ပို႔စ္ အသစ္တင္ရန္ နားပူနားဆာ လုပ္ေနေသာ ေရာင္းရင္းဘေလာ့ကာညီအစ္ကိုမ်ားအား ဂုဏ္ျပဳရန္ ေရးသားျခင္းဟု မွတ္ယူေသာ္လည္း မွန္ေပစြ။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္..အားလံုးရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ရန္သာ ရည္ရြယ္ပါေၾကာင္း ႏွင့္ အမွားျပဳလုပ္မိပါက မိတ္ေဆြမ်ားကို အႏူးအညႊတ္ေတာင္းပန္ရင္းနဲ႕...၀တၳဳကိုယခုလိုဖြင့္လိုက္ပါေတာ့သည္.........။

“အလြန္ျမင့္မားလွေသာမိုးေမွ်ာ္တိုက္ႀကီးမ်ားၾကားရိွ အလြန္တရာညစ္ပတ္စုတ္ျပတ္ခ်ိနဲ႕ေနေသာ ကုလားထိုင္မ်ားစားပြဲ မ်ား ခင္းက်င္းထားေသာ အရက္ျဖဴ ဆိုင္အတြင္းတြင္ျဖစ္သည္။ အရက္ဆုိင္ဟုလူတိုင္းသိႏိုင္ေသာ ထိုအခန္းတြင္ ေကာင္မေလးပံုမေပါ့တေပၚမ်ားျဖင့့္ အရက္ေၾကာ္ျငာမ်ားမွာ အခန္းတြင္းေနရာအႏွ႔ံယူထား၏။ ဆိုင္ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ လူပံုပိန္ပိန္ပါးပါးျဖင့္ မ်က္မွန္တပ္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္သည္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ျဖင့္ ပဲၾကီးေလွာ္၀ါးလိုက္ ေရမ်ားမ်ား ေရာထားေသာ အရက္ေသာက္လိုက္ႏွင့္ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနပံုရ၏။ ထိုသူကား..သိုင္းေလာကတစ္လႊားဖိန္႕ဖိန္႕တုန္ေအာင္ ေက်ာ္ၾကားေသာ အရက္မူးသိုင္းသမားၾကီး ဟန္သစ္မိန္ပင္ျဖစ္သည္။ သူ၏စားပြဲေပၚတြင္လည္း မႈတ္ေနက် ဘာဂ်ာ တစ္လက္တင္ထားေလသည္။ ထိုသူႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းကစားပြဲတြင္မူ အရက္ေသာက္ရင္း အရက္ေၾကာ္ျငာမ်ားမွ ေကာင္မေလးမ်ား၏ေကာက္ေၾကာင္းအလွကို တေနကုန္ထိုင္ၿပီးတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ ေနတတ္ေသာ အေတြးအေခၚဆရာႀကီး ပေလသင္ကာ ထိုင္ေန၏။ ႏွာေခါင္းမွ ၀ပ္၄၀ မီးသီးသဖြယ္ နီေနေသာ ပေလသင္ကာႀကီး ၏ အျမည္းခြက္ထံဲရိွ ဘယာေၾကာ္ေတြကိုမူ ပိုးဟပ္ႏွစ္ေကာင္က ပြဲေတာ္တည္ေနေလသည္။ ဆိုင္အတြင္းတြင္ ထိုသူႏွစ္ဦးမွလြဲၿပီး ေသာက္သံုးသူလည္းတစ္ဦးမွ မရိွေခ်။ စီးပြားေရးမေကာင္းသျဖင့္ ရႈ႕႕ံတြေနေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ ဆိုင္ရွင္ ဦးဂလိုဘဲ ၾကီးမွာ ေကာင္တာတြင္အိပ္ငိုက္ရင္း ဟိုကုတ္ဒီကုတ္ ကုတ္ေနေလသည္။ ဆိုင္ရွင္ႀကီးက အႀကံတစ္မ်ိဳးျဖင့္ေခၚထားေသာ ဒိုင္နာရီ ဆိုသည့္ကျပားမေလးမွာလည္း ေခ်ာင္တစ္ေနရာတြင္ ျခင္ကိုက္ခံရင္း အခ်စ္၀တၳဳတစ္အုပ္ျဖင့္ စိတ္ကူးယဥ္ ေနေလ၏။ ဆိုင္ထဲတြင္ သိုင္းသမားၾကီး ဟန္သစ္မိန္ ၏ ပဲႀ႕ကီးေလွာ္အစြမ္းေၾကာင့္ ေလလည္သံ၊ ဦးဂလိုဘဲၾကီး ၏ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ရာ ေဟာက္သံမ်ားသာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ထြက္လာတတ္သည္။ တစ္က်ပ္ဖိုးေသာက္လွ်င္ တစ္ရာဖိုးမူးတတ္ေသာ ပေလသင္ကာႀကီးမွာလည္း လူအလစ္တြင္ ခြက္ထဲ ေရမ်ားထပ္ထပ္ထည့္ကာ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ထိုင္ေန၏။ ထိုစဥ္ ...“၀ုန္း” .....ဆိုေသာအသံႏွင့္အတူ ဆိုင္တံခါးရုတ္တရက္ပြင့္သြားကာ နဖူးေျပာင္ေျပာင္.......”

ဆက္လက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ဖတ္ရႈပါရန္..... အားလံုးကိုေလးစားလ်က္ (ကိုကိုဖရီး)

ေမြးေန႕ပြဲအျဖစ္မွန္ (reality of birthday)

မိတ္ေဆြတို႕ေရ။ ကိုကိုဖရီး ခမ်ာမဖရီးႏိုင္တာေတာင္ၾကာေပ့ါဗ်ာ။ ေရးစရာေတြက တပံုတပင္နဲ႕ အေႀကြးက လည္ပင္းနစ္ေနပါရဲ႕။ ေမြးေန႕ပြဲေလးေတာင္..အက်ယ္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘဲ.....ျဖစ္သလို ဟီလ္တန္ေဟာ္တယ္မွာပဲ ေျပာင္းလုပ္လိုက္ရပါတယ္။ ပဲရစ္ဟီလ္တန္ကလည္း .. ကိုကိုေနာ္..မီး..ဟိုတယ္မွာ ေမြးေန႕ပြဲလာမလုပ္ရင္ ...မီးေယာက်္ားယူလိုက္မွာဘဲ ဆိုတာနဲ႕ ..ေၾသာ္ေကာင္မေလး..အိမ္ေထာင္ေရးႏြံထဲ က်သြားမွျဖင့္ ဆိုၿပီး သနားလို႕ ေနရာေျပာင္းလိုက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ဘေလာ့ကာမိတ္ေဆြေတြကို ဖိတ္ဖို႕ အားခ်င္း စီစဥ္ခ်င္ေပမယ့္..ေလးမန္းဘရားသားဘဏ္ႀကီးကို ၀င္ကယ္ဖို႕လုပ္ေနရတာနဲ႕.. မဖိတ္လိုက္ရပါဘူး။ တက္လာတဲ့သူေတြက သိပ္မမ်ားပါဘူး။ လင္ေဆးလိုဟန္၊ ရွာရာပိုဗာ၊ အဗရာလာဗင့္၊ ေဆာင္းေဟကို နဲ႕ ပဲရစ္လီလာတန္တို႕ေလာက္ပါပဲ။ သူတို႕ကလည္းေမြးေန႕ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ကိုကိုဖရီးဆီ လာကပ္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုကိုဖရီးက.ပိေတာက္ဆိ.ုပိေတာက္..အေျခာက္ဆိုအေျခာက္...အဲမွားလို႕...သခြားဆို. ေၾကာင္ရွာ သီးတာမဟုတ္ဘူးေလ။ ။ အလိမၼာသံုးၿပီး ျပန္ခြာရတာေပါ့။..ဟီးဟီး.. သူတို႕စားတဲ့ ပီကယ္ ေတြေျပာပါတယ္။ ။ အဟင့္ ဟင့္။